Terwijl zich in de VS een electorale ramp voltrekt maken wij ons op voor de tweede vaardag = rustdag. Een herhaling van maandag ligt voor de hand: slapen, eten lezen/niks doen en dat driemaal herhaald.
Wat opvalt is dat we de bewoonde wereld beginnen te naderen. Steeds meer bebouwing langs de oever, en ook met een wat stedelijker karakter. Hoogbouw, om nog maar niet van flats te spreken. We naderen Cairo!
Het is een prachtige reis tot nu toe. Heel veel indrukken van een enorm rijke cultuur die bloeide in een tijd waarin Rome nog niet bestond en we in onze streken de moerassen doorkruisten gehuld in beestenvellen, op zoek naar een plek waar we onze voeten droog konden houden. Wat een rijkdom! En wat een barbarij van de kant van wat wij nu onze Westerse beschaving noemen (Christendom!) om zoveel van al dat moois kapot te maken. Of haal ik nu kunstuitingen en religieuze uitingen door elkaar en zagen zij dat „alleen maar“ anders?
Een vermoeiende reis ook, met lange dagen die vaak vroeg beginnen. En hoewel we allebei redelijk Duits spreken en verstaan vergt het toch extra inspanning om bij te blijven in een gesprek in een vreemde taal. Gelukkig maken onze Duitse vrienden het ons makkelijk om ons thuis te voelen bij hen en bij hun taal.
Morgen Cairo! Met de komende dagen nog een heel aantal van Egypte’s iconische relikwieën. Piramides, „de“ Sfinx, Sakkara, Memphis, de grote musea. Aan het oude Cairo zullen we helaas niet toekomen, maar we hebben nu eenmaal gekozen voor het Egypte van de farao’s.
Zondag de terugreis naar Düsseldorf en de autorit naar Amsterdam. Het dagelijks leven grijnst ons aan en we zullen vast nog veel terugdenken aan het dolce far niente aan boord van de Crown Vision en de prachtige indrukken, opgedaan in die smalle strook groen langs de oevers van de Nijl.
Frank Wesseling & Willy Russchen
